👈 Oficjalna strona kościoła Chrześcijan Baptystów w RP| 📧 kontakt z autorem
Baptyści to nurt chrześcijaństwa w protestantyzmie. W polsce od ok 1831 roku. Aktualnie na terenie Polski działa około 100 kościółów tego wyznania. Kościół ten jest uznany przez Państwo Polskie.
Kościół Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest sektą. Ponieważ:
Kościół Chrześcijan Baptystów w RP jest oficjalnie uznanym przez państwo kościołem, a stosunek państwa Polskiego do kościoła reguluje: Ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej.
Tak, baptyści nalerzą do nurtu chrześcijaństwa. Są to kościoły protestanckie.
Więcej informacji: chrześcijaństwo, baptyzm, protestantyzm, ewangelikalizm
Bóg Ojciec posyła nam Swego Syna, aby w Nim i przez Niego – w tym i przez posłanego Jego uczniom Ducha – stać się i dla nas błogosławieństwem największym: Ojcem. Nie ma większego wywyższenia dla stworzenia, i to grzesznego, jak wejście w Bożą rodzinę. A właśnie ten zaszczyt spotyka uczniów Jezusa. Mamy – jak sam nas tego uczy – modlić się „Ojcze nasz, który jesteś w niebie” (Łukasza 11:2).
Chrystus jest wszystkim. Nie mając Chrystusa, nie masz nic. Zwróć swój wzrok na Chrystusa! To On jest centrum historii i powinien być również centrum Twojego życia. To przez Niego Bóg zmienia świat. Wszystko, co najważniejsze dla człowieka, dokonało się przez Jego przyjście. On jest wszystkim, czego Ci potrzeba. I nikt inny Go nie zastąpi.
Dajemy wszystkim Biblię do ręki z pełnym przekonaniem i mówimy: bierz i czytaj! Przekonaj się sam. Nie chcemy w tym wnioskowaniu nikogo wyręczać. Wierzymy, że wiara rodzi się w człowieku poprzez Słowo Boże i działającego w ukryciu Ducha. Oczywiście, pomożemy Ci, jeśli zechcesz. Podzielimy się doświadczeniem. Ale powinieneś wziąć Słowo i czytać je samemu, bo nikt i nic tego nie zastąpi!
Nawrócenie jest dziełem Bożym w duszy człowieka. Bóg działa bardzo różnie. Różnie nas dla siebie przygotowuje. Określone prawdy Ewangelii dotykają z różną siłą różnych grzeszników. Ale są punkty wspólne. To zawsze zrozumienie tego, kim jest Chrystus; to przyjęcie przebaczenia; to zrozumienie łaski i Bożej miłości; to wdzięczność za możliwość nowego początku; to nadzieja nowego życia, obecność Ducha Świętego, zaufanie Słowu Bożemu i poddanie Chrystusowi naszej woli. To wkroczenie z królestwa ciemności, upadku, słabości w rzeczywistość Jego panowania w nas i przez nas – Jego Królestwa.
„Beze mnie nic uczynić nie możecie”, mówi Jezus (Jana 15:5). Zwróć się do Boga o Jego ingerencję, Jego odnowienie; Jego działanie w Twoim sercu. Jeśli chcesz, aby Twoje życie się zmieniło, aby wszedł w nie Bóg ze swoją łaską i siłą zmartwychwstania, w swoim Duchu, w mocy swego Słowa, z prawdami Ewangelii, pomódl się tymi słowy: Boże, spulchnij moje serce. Użyźnij. Spraw, by chciało Twego Słowa. Zmiłuj się nade mną. Sam tego nie potrafię. Przygotuj mnie, wkrocz w moje życie, zmień je, aby służyło Tobie i Tobie się podobało, Amen.
Być może, drogi Czytelniku, nie byłeś gotowy na to, aby tę modlitwę z przekonaniem zmówić jako swoją własną. Rozumiemy to i zachęcamy do dalszych rozmyślań. Nawrócić nie da się za kogoś. Każdy stoi przed Bogiem sam i sam podejmuje decyzję, sam też z siebie zda sprawę. Jedno jest jednak pewne: tak to działa. Tak nawracają się obecnie setki tysięcy osób, jeśli nie miliony – zarówno baptystów jak i chrześcijan w innych Kościołach. Tak było, jest i będzie, aż Jezus nie powróci. To tak działa. To sposób na stanie się prawdziwym chrześcijaninem.
Bądź święty! Baptyści wierzą w świętość jako cechę wszystkich chrześcijan. To wewnętrzna przemiana wyrażająca się w postawie i uczynkach, wynikająca z wpływu prawdy Słowa i Ducha na rozum i serce chrześcijanina. To powołanie do świętego życia, w posłuszeństwie Bogu, ze względu na okazaną łaskę. To inność wypychająca chrześcijanina – uzbrojonego w przemieniające się serce i umysł – do otoczenia. To inność łącząca się zarówno ze świadomością łaski, która daje odwagę i nadzieję, jak i grzechu, która rodzi pokorę i chęć niesienia pomocy innym grzesznikom.
Dołącz do zboru! - To Boże miejsce dla Ciebie! Oto praktyczne wezwanie baptystów do każdego nawróconego. Chrześcijaństwo jest wspólnotą, jak chrześcijański Bóg jest wspólnotą. Jesteśmy zbawieni przez wspólnotę i do wspólnoty. Zbawienie jest społecznością z Bogiem i z Jego Ludem. To doświadczenie bliskiej wspólnoty – wymierne, czasem trudne, czasem męczące, zawsze pozostające wyzwaniem – jest konieczne i dobre, bo pozwala realizować powołanie każdego z nas, kształtuje charakter i tworzy przestrzeń błogosławieństwa nie tylko dla nas, ale i kolejnych pokoleń. Tak samo więzi między zborami, czyli istnienie Kościoła, dzięki któremu tworzymy, działając lokalnie, większą jakość, która staje się błogosławieństwem dla nas i naszych bliskich. „Zborowość” i „kościelność” baptyzmu to dla nas podstawowy wymiar chrześcijaństwa. Zapraszamy Cię, byś się w nim odnalazł i był błogosławiony!
Bóg ma misję! Dołącz do niej! To rozwój Królestwa Bożego, o który i my mamy się modlić: „przyjdź Królestwo Twoje”. A modląc się, mamy szukać swojego powołania w tym dziele, o które się modlimy. Jako baptyści jesteśmy tego pewni i wzywamy siebie i innych do uczestnictwa w tym wielkim, pełnym chwały dziele. Nikt nie jest niepotrzebny; każdy jest wezwany. Problemem jest tylko niechęć robotników do pracy i mała ich ilość: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje” (Łukasza 10:2). Prośmy i odpowiadajmy na wezwanie!
Idź do nieba! Wybierz Chrystusa! Zacznij żyć na wieki – tu i teraz! To wezwanie baptystów do każdego człowieka. Wierzymy, i opieramy się w tym na odwiecznym Słowie, że ta łaska jest do otrzymania za darmo, przez wiarę w Jezusa Chrystusa, już tu i teraz. Inwestujmy swoje życie w wieczność. To najważniejsze, co możemy zrobić.
Chrzest według nauki biblijnej, której baptyści chcą się wiernie trzymać, jest ustanowieniem Pańskim, mającym na celu wyrażać doświadczenie przez indywidualnego wyznawcy Pana, Bożego cudu przemiany grzesznika w człowieka odrodzonego czyli chrześcijanina. Ma to być akt następczy w stosunku do tej przemiany jako jej świadectwo, publiczne wyznanie, potwierdzenie, znak, skierowana do Boga przez chrzczonego prośba o dobre sumienie (1 P 3:21).
Biblijne kryteria spełnia wyłącznie chrzest udzielany przez całkowite zanurzenie w wodzie, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego osobie szczerze wierzącej w Jezusa Chrystusa, pokutującej ze swoich grzechów i pragnącej żyć nowym życiem na znak uprzedniego wejścia na tę drogę. Tylko taki chrzest jest "jednym chrztem", o którym mówi nauka apostolska. Właściwe zrozumienie istoty Kościoła oraz powaga tego ustanowienia Pańskiego wymagają, by go wiernie przestrzegać we wszystkich jego aspektach.
Więcej informacji: chrzest stanowisko Kościoła Chrześcijan Baptystów
Eucharystia w Kościele katolickim i pamiątka Wieczerzy Pańskiej w Kościele baptystycznym są dwoma różnymi obrzędami sakramentalnymi, które mają różne znaczenie i znaczenia teologiczne.
W katolicyzmie Eucharystia jest uważana za najważniejszy sakrament, w którym chleb i wino zostają uznane za rzeczywiste Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Podczas mszy świętej kapłan konsekruje hostię i wino, a następnie wierni otrzymują je jako Komunię Świętą. Wierzy się, że podczas Eucharystii wierni otrzymują łaskę zbawienia i jednoczą się z Chrystusem.
W Kościele baptystycznym, pamiątka Wieczerzy Pańskiej jest uważana za symboliczne przypomnienie o męce i śmierci Jezusa Chrystusa. Podczas obrzędu kapłan błogosławi chleb i wino, a następnie wierni biorą udział w posiłku spożywając chleb i pijąc wino, co symbolizuje Ciało i Krew Chrystusa.
Ponadto, w kościele katolickim Eucharystia jest celebracja liturgiczna, która odbywa się podczas mszy świętej, z udziałem kapłana. Natomiast w Kościele baptystycznym, pamiątka Wieczerzy Pańskiej jest zazwyczaj obchodzona podczas nabożeństwa, które jest prowadzone przez pastora lub kaznodzieję.
Ogólnie rzecz biorąc, Eucharystia w kościele katolickim i pamiątka Wieczerzy Pańskiej w kościele baptystycznym mają różne znaczenia teologiczne i rytuały, ale oba obrzędy mają wspólną cechę, jaką jest wspominanie o męce i śmierci Jezusa Chrystusa.